We zijn inmiddels in Nicaragua en hebben al El Salvador achter ons gelaten. Vandaag was er een kleine aardbeving voor de kust van Nicaragua. We hebben er niet geweldig onder geleden, maar de grond en het huisje schudde wat heen en weer. De apen waren bang, want ze schreeuwden hard, ook nog nadat de aardbeving al lang klaar was. De rest van onze tijd in Nicaragua volgt nog, dit is het verslag van onze dikke belevenissen in Honduras.

De eerste plaats die we daadwerkelijk aandeden was San Pedro Sula. Als je daar op googlet kom je bijna geen positieve verhalen tegen. Omdat wij enkel op doortocht waren naar La Ceiba hebben we van de drugshandel, moord en de gangs weinig gemerkt. Om bij dag op eiland Utilla, onze eerste bestemming aan te komen, moesten we helaas een nacht overnachten in kuststad La Ceiba, dat nog aan het bijkomen was van het carnaval. Op Utila hebben we ons PADI gehaald. Het duiken was erg mooi. We hebben vis gezien en koraal. Na acht dagen, langer dan gepland, hebben we feesteiland Utila verlaten om de rest van Honduras uit te zoeken. De rest, dat wil zeggen, twee bestemmingen: Lago de Yojoa en Copán.

Bij Lago de Yojoa hebben we twee nachten overnacht bij een brouwerij. Met een gids zijn we in alle vroegte in een roeiboot (de gids roeide) het meer opgegaan om vogels te spotten. Het was leuker dan het klinkt. We hebben toekans gezien en een zwangere mangokolibrie (zo moeilijk te zien) en nog veel meer.

We zijn nog naar de waterval van Pulhapanzak geweest (43 mt.). Op de terugreis hebben we een lift gekregen van een hondurasman, -vrouw en -baby waren desondanks toch te laat voor de regen. Want het regenseizoen was begonnen. En alle straten overstroomden.

In Copán zijn we naar Maya-ruïnes geweest. Wat ons vooral opviel was het hoogreliëf in de diverse stela's. Dat stond in het gidsje. Ook zijn we naar een vogelpark geweest, waar Simone het voor elkaar kreeg om gebeten te worden door een gekortwiekte toekan met territoriumdrift.

Het vervoer in Honduras is prima. We hebben over het algemeen met groot tot gemiddeld comfort gereist, zijn niet al te hard afgezet en ook niet verongelukt, bestolen of met ontvoering bedreigd. Honduras is groen, groener dan Guatemala, stiller dan Guatemala en ook minder toeristisch. Aangenaam is dat we voor de verandering niet omsingeld zijn door Hollanders. Minder aangenaam is dat er niet zoveel te doen is voor toeristen.

Voor degenen die nog willen weten wat we zoal eten en drinken: van alles wat. Dan een keertje verbrande pupuzas (zwart deeg met kaas), dan weer verbrande tortillas (verbrand deeg met zwarte bonen), gegarandeerd een boze maag, maar ook pizza's, hamburgers, patatjes, broodjes, heel veel fruitshakes en smoothies en, als we in een wilde bui zijn, een coctail.

Ook krijgen we met enige regelmaat de nieuwschierige vraag hoe het tussen de beide reismaatjes gaat. Nou, we kunnen iedereen die de deze vraag, hard- of zachtop, heeft gedacht geruststellen. Het gaat heel goed. Dat is toch best bijzonder, al zes week? Dat vinden wij ook.

Ook krijgen we vaak de vraag of Nicaragua ook bekend staan om de lekkere kaasjes die ze hier maken. Dat is niet het geval.