DTS

De DTS is nu al weer 3 weken geleden begonnen. De week is soms snel voor bij maar we hebben het gevoel dat we er al heel lang wonen.

Onze groep bestaat uit 4 andere meiden en 1 jongen uit Amerika. Onze leiders komen uit Costa-Rica, El Salvador en Amerika. Dat maakt 10 personen.

De dag begint om 6:30 soms eerder als er gedoucht moet worden. Het ontbijt is erg lekker, rijst met bonen, pannenkoekjes, ei of een hollandse boterham met pindakaas.

Soms is de douche lauw, maar soms ook heet. Soms allebei, afwisselend. Soms is de douche ook koud. Dan is er vaak iets stuk. Soms zijn de wc's verstopt, en soms zijn de hamburgers verbrand. Roelof heeft soms een kakkerlak in de tochtige container waar zijn bed staat. Simone heeft soms zingende mensen voor de deur, tot middernacht, of vanaf vijf uur, wanneer de zon nog lang niet op is. We hebben het erg naar ons zin.

Het middag eten en het avond eten is ook erg lekker, soms eten we rijst met bonen en de andere dag bonen met rijst. er zit wel altijd sla bij! het vlees is daar in tegen erg goed! soms hebben we ook spagettie of een stukje aardappel, dan is het feest.

Overdag, vaak in de ochtend hebben we les gedurende drie uur. Daarna eten we vaak rijst met bonen en sla, en daarna vrije tijd. Wat doen we in onze vrije tijd? Lezen, gitaar oefenen, Spaans leren, MacDonalds of internetten. Simone leest op het moment een goed boek van Ted Dekker, en Roelof leest Moby Dick, een boek over een walvis.

Het is fijn om een thuisbasis te hebben en niet heel de tijd met je tas te moeten slepen.
vandaag hebben een grote badhandoek gekregen van een short term team!

We zijn ondertussen begonnen met geld op te halen voor de outreach! We weten nog niet waar die heen gaat maar we hebben er al wel zin in.

wij hopen dat het met jullie ook goed gaat en dat de zomer mooi is.

El Salvador

Aangezien we een uur op de bus moeten wachten om terug te komen bij ons hostel en in het plaatsje waar we zijn niks te doen is, schrijven we ons verhaal over El Salvador.

Chris Zegers had een mooi verhaal over El Salvador bij Yorin travel. Ons verhaal is anders. Ook wel mooi.

Na een lange busrit en wat problemen bij het immigratie kantoor omdat er nog een Roelof Schipper bestaat die El Salvador is binnen gegaan, mochten we na een aantal domme vragen het land binnengaan. We overnachtten in het plaatsje La Palma, waar niks te doen is maar de beroemde kunstenaar Fernando Llort is geboren. Alle huizen en lantarenpalen zijn beschilderd in zijn stijl. De volgende ochtend vertrokken we naar El Tunco. Dit is een plaatsje aan het strand. De busreis duurde zoals altijd lang. we moesten overstappen in San Salvador (de hoofdstad). Het was chaotisch, nat, vies en er waren veel opdringerige taxichauffeurs die ons mee wilden nemen. Na vier bussen bereikten we het strand! Het was mooi weer, een fijn hostel 200 meter van het strand en er waren veel surfers. Het zand was zwart, er waren veel hoge golven en terrasjes.

De derde dag in El Salvador gingen we de veelbelovende Rutas del Floras doen die in de top vijf staat van de bezienswaardigheden. Om zes uur stonden we bij de bushalte. Eerst een heel lang stuk langs de kust om bij het begin van de route te komen. De route heeft vier plaatsjes waar we onderweg zijn gestopt en waar niks te doen was behalve: park Centraal, de kerk en de markt. De route was wel mooi! 36 km in 2 uur. Door de Bergen, uitzicht op 3 vulkanen en bloemen. Om half 7 waren we uiteindelijk weer bij het hostel.

Omdat de tijd begint te dringen voor het reizen besloten we om de vierde dag gelijk naar Nicaragua gegaan. Heel El Salvador met de bus doorkruist, toen een stukje Honduras en vervolgens waren we te laat en bij nacht (8 uur) bij de grens van Nicaragua. De laatste bus lichtte ons hard op, daarna namen we de taxi waardoor we uiteindelijk, na een reis van veertien uur, rond tienen bij het hostel in Leon aankwamen.

Dit was El Salvador.

Honduras

We zijn inmiddels in Nicaragua en hebben al El Salvador achter ons gelaten. Vandaag was er een kleine aardbeving voor de kust van Nicaragua. We hebben er niet geweldig onder geleden, maar de grond en het huisje schudde wat heen en weer. De apen waren bang, want ze schreeuwden hard, ook nog nadat de aardbeving al lang klaar was. De rest van onze tijd in Nicaragua volgt nog, dit is het verslag van onze dikke belevenissen in Honduras.

De eerste plaats die we daadwerkelijk aandeden was San Pedro Sula. Als je daar op googlet kom je bijna geen positieve verhalen tegen. Omdat wij enkel op doortocht waren naar La Ceiba hebben we van de drugshandel, moord en de gangs weinig gemerkt. Om bij dag op eiland Utilla, onze eerste bestemming aan te komen, moesten we helaas een nacht overnachten in kuststad La Ceiba, dat nog aan het bijkomen was van het carnaval. Op Utila hebben we ons PADI gehaald. Het duiken was erg mooi. We hebben vis gezien en koraal. Na acht dagen, langer dan gepland, hebben we feesteiland Utila verlaten om de rest van Honduras uit te zoeken. De rest, dat wil zeggen, twee bestemmingen: Lago de Yojoa en Copán.

Bij Lago de Yojoa hebben we twee nachten overnacht bij een brouwerij. Met een gids zijn we in alle vroegte in een roeiboot (de gids roeide) het meer opgegaan om vogels te spotten. Het was leuker dan het klinkt. We hebben toekans gezien en een zwangere mangokolibrie (zo moeilijk te zien) en nog veel meer.

We zijn nog naar de waterval van Pulhapanzak geweest (43 mt.). Op de terugreis hebben we een lift gekregen van een hondurasman, -vrouw en -baby waren desondanks toch te laat voor de regen. Want het regenseizoen was begonnen. En alle straten overstroomden.

In Copán zijn we naar Maya-ruïnes geweest. Wat ons vooral opviel was het hoogreliëf in de diverse stela's. Dat stond in het gidsje. Ook zijn we naar een vogelpark geweest, waar Simone het voor elkaar kreeg om gebeten te worden door een gekortwiekte toekan met territoriumdrift.

Het vervoer in Honduras is prima. We hebben over het algemeen met groot tot gemiddeld comfort gereist, zijn niet al te hard afgezet en ook niet verongelukt, bestolen of met ontvoering bedreigd. Honduras is groen, groener dan Guatemala, stiller dan Guatemala en ook minder toeristisch. Aangenaam is dat we voor de verandering niet omsingeld zijn door Hollanders. Minder aangenaam is dat er niet zoveel te doen is voor toeristen.

Voor degenen die nog willen weten wat we zoal eten en drinken: van alles wat. Dan een keertje verbrande pupuzas (zwart deeg met kaas), dan weer verbrande tortillas (verbrand deeg met zwarte bonen), gegarandeerd een boze maag, maar ook pizza's, hamburgers, patatjes, broodjes, heel veel fruitshakes en smoothies en, als we in een wilde bui zijn, een coctail.

Ook krijgen we met enige regelmaat de nieuwschierige vraag hoe het tussen de beide reismaatjes gaat. Nou, we kunnen iedereen die de deze vraag, hard- of zachtop, heeft gedacht geruststellen. Het gaat heel goed. Dat is toch best bijzonder, al zes week? Dat vinden wij ook.

Ook krijgen we vaak de vraag of Nicaragua ook bekend staan om de lekkere kaasjes die ze hier maken. Dat is niet het geval.

Guatemala!

Onze indruk van Guatemala: Zeer goed! Het is een erg mooi land waar veel te doen en te zien valt. We zijn hier nu bijna 2 weken. In deze weken hebben we door Guatemala gereis, dit deden we onder andere met shuttles of de lokale chickenbussen. We hadden reizen van 3 uur per dag maar ook 8 uur. De busjes rijden erg hard door de bergen.

We hebben onder andere gevaren, uitkijkpunten bezocht, Tikal (Maya ruines), paardgereden, veel markten bezocht, in de tuctuc gereden(dorpsbrommer), veel plaatsjes bekeken, lekker uit eten geweest, vies uit eten geweest maar niet heel vaak (1 keer per week) zelf gekookt (2x per week) boeken, foto en schilderijen- musea bezocht, kerkjes, 10 cent afgeboden op twee pennetjes, vijftig cent afgeboden op een dorpsbrommerritje, leuke mensen ontmoet en samen gereisd, minder leuke mensen ontmoet maar wel aardig tegen ze gedaan, naar een groot meer geweest, onze vieze voetjes laten schoonknabbelen door de wilde vissen, gezwommen, een watergrot verkend met een kaarsje, nog meer uitzichtpunten bezocht, tropische tempraturen overleeft, in gehorige hostels geslapen, vulkaan beklommen, en ook wel eens niks gedaan.

Al met al hebben wij het erg naar ons zin! Bedankt voor alle reacties. Dat stellen wij erg op prijs.

over 3 kwartier gaan we een gratis salsa les volgen en goedkoop uit eten. vroeg naar bed en morgen rijden we van Antigua naar Rio Dulce, dat is ongeveer 10 uur. Het wordt geweldig.

adios amigos

Houston en Belize City

Vanuit Belize City, een eerste bericht getypt.

In Houston werden we na aankomst twee uur lang in een wachtrij geparkeerd en bloot gesteld aan Amerikaanse mensen die ons vanaf schermen welkom heetten. Verder: te laat kwamen we er achter dat er op zondag in Houston niets te beleven is. De gebouwen zijn hoog, leeg, saai en het was doodstil op straat. Zowel de subway en de macdonalds hadden de deuren dicht. In ons hostel lieten we een pizza bezorgen en dat was dat.

Belize City, het is warm en niets wat we er van verwacht hadden. Door de niet heel vriendelijke taxichauffeur werden we niet bij het hostel afgezet maar ergens in een opgebroken straat voor; de huizen waren vrolijk gekleurd en gammel, en verder is het vreemd dat de prijzen zo hoog zijn en de welvaart zo laag. Voor haast geen geld zitten we in het allergoedkoopste hostel van heel de stad. 's Avonds kunnen we genieten van de familiegeluiden van onze buren. Dat kan zo goed omdat onze kamers gescheiden zijn door een heel slechte schutting.

We hebben een stadswandeling gemaakt langs alle zes bezienswaardigheden. De toeristische dingen zijn allemaal heel duur, waardoor we ons vandaag hebben vermaakt in Orange Walk, een twee uur durende busrit bij Belize City vandaan. In Orange Walk hebben we cake gekocht bij de beste bakker van het land. Morgen staat op de planning: San Ignacio, waar we Maya-ruines gaan bekijken. Vanuit San Ignacia steken we de grens over naar Guatemala.

We zijn niet heel enthousiast over Belize. We hebben het wel naar ons zin, en de mensen zijn aardig.

Bericht 2

Simone is op het moment in Zuid-Afrika, waar haar beste vriendin gaat trouwen. Ik, nog in Nederland, heb vorige week mijn afscheid van werk aangekondigd en verder staan de komende twee week in het teken van de laatste dingen. De laatste inentingen, de laatste bijbelkringen en volgende week de laatste maandag op werk, de laatste dindsdag op werk. Komende zaterdag al de laatste zaterdag op werk. Alles is aan het aftellen, en ondertussen doe ik goed mijn best om Spaans te leren. Y lo entiendo perfectamente. Casi.

De weg er naar toe is nu niet heel spannend meer: de inpaklijst is klaar, iedereen is ingelicht, de bijbelschool is er ook klaar voor, we zijn ingelezen en (bijna) ziekte-resistent.

De eerste plaats die we aandoen is Houston, de op drie na grootste stad van de Verenigde Staten. Als alles volgens planning gaat zullen we daar negentien uur verblijven. Wat weten we van Houston? Dat het zes miljoen inwoners heeft, dat het NASA Space Center er zit en dat het in 1836 is gesticht door generaal Sam Houston, grotendeels verantwoordelijk voor de annexatie van Texas bij de Verenigde Staten. En! verder: wolkenkrabbers, grote Amerikanen, brede Amerikanen met vettige bovenarmen, grote, geluid-makende auto’s, ondergaande zon met skyline en gigantische hamburgers welke we niet zullen eten. Wel zullen we proberen te eten: gezonde dingen, muesli, groentes en yoghurt. We zullen dat opzoeken en in de koelkast van het hostel opbergen, zodat we bij kunnen komen van een lange vlucht en kracht kunnen opdoen voor de vervolgvlucht naar Belize. En als we de groentes en yoghurt niet kunnen vinden, dan zullen we wellicht wél een grote hamburger eten. Een echter Amerika-burger: wild, buitenproportioneel en vergezeld door twee nachtzwarte liters cola. Een Amerika-burger, zodat we alsnog voldoende kracht en energie opdoen om de totale reisduur van dertig uur zonder kleerscheuren of inwendig ongemak te volbrengen. Waarna we onze reis zullen vervolgen door Centraal Amerika, levend op een backpackersdieet van rijst met bonen, goedkope hostels en oud gewassen kleren.

We zullen het zien; de kalender geeft aan: nog achttien dagen.